Poetrie op het platteland

Een middag bij de scouts, het bos ruist zacht,
De roek schatert boven ons, een vrolijke noot,
Als een grapjas die door de takken lacht,
En wij lachen mee, in zijn speelse schoot.

De arend zweeft als een koning in de lucht,
Zijn schaduw glijdt over het gouden mos,
Het sikahert sluipt stil, bijna onopgemerkt,
Zijn ogen een spiegel, diep en roerloos.

De mungo schiet snel langs ons, een grijze flits,
Als een geheime wachter van dit groene rijk,
De geit knabbelt rustig, met een wijze blik,
In deze middag, vol vreugde, zo rijk.