20/09/2019
Op de twintigste september van het jaar tweeduizend negentien voltrok zich een gebeurtenis die de digitale wereld reeds wekenlang in haar greep hield: de Storm op Area 51. Niet langer bleef de mythische luchtmachtbasis in Nevada enkel een toneel van geruchten en samenzweringen, maar zij werd het brandpunt van een internettijdperk dat zijn eigen legendes schiep.
Duizenden volgelingen, bezield door de ludieke maar vurige oproep “Storm Area 51, They Can’t Stop All of Us”, waagden zich naar de stoffige vlakten rondom de beruchte basis. Men kwam niet met tanks, noch met wapens, maar met memes, alienkostuums en de onsterfelijke Naruto-run – die wonderlijke houding waarin men gebukt voorover holt, armen wijd naar achteren, alsof men zelf de snelheid van de goden belichaamde.
En zie, hoewel geen hekwerk daadwerkelijk werd doorbroken en geen buitenaardse wezens uit hun kooien werden bevrijd, werd de mars op Area 51 een triomf van een geheel andere orde. Want het was niet slechts een grap, maar een viering van menselijk absurdisme, van kameraadschap in waanzin, en van de onstuitbare kracht van een idee dat, geboren uit een Facebook-evenement, uitgroeide tot een mythisch spektakel.
Zo staat de Storm op Area 51 geboekstaafd als hét epos van een generatie: een opstand niet tegen onderdrukking, maar tegen de banaliteit zelf – een gedenkwaardige dag waarop de wereld leerde dat zelfs de droogste woestijn kan bruisen van spot, hoop en buitenaardse dromen.
